Rust door in het hier en nu te zijn. Een moment waar niets hoeft en alles er mag zijn. Zo’n moment waarop een warme zomerbries over je huid strijkt. Waarbij je voelt dat de grond je voeten dragen en je de wind door het riet hoort ruisen. Zo’n moment waarbij je diep inademt, omhoog kijkt en verbaasd opmerkt dat je niet vaak de sterrenhemel ziet.
Innerlijk kind
Niks doen is een weldaad voor jouw innerlijk kind. Verlangend naar leven, vrijheid en liefde. Het levendigste en creatiefste deel van je persoonlijkheid is jouw innerlijk kind. ‘Het is het vuur van enthousiasme en onze levensvreugde’ vertelt Susanne Hühn in haar boek ‘Het helen van je innerlijke kind’. Het is een deel in onszelf die wij gemakkelijk aan de kant schuiven, in ons bestaan met alles wat hoort, moet, nodig is en wat we willen. Je denkt rust te krijgen door te blijven doen. Als ik dit gedaan heb of als ik dat bereikt heb dan…
Na het afvinken of bereiken van die mijlpaal ontstaat er een gat. Een gat dat je vaak ogenblikkelijk en onopgemerkt invult door een nieuw persoonlijk streven. Alsof dit gat, een ontstane ruimte met leegte, er niet mag zijn. Het voelt soms oncomfortabel. Terwijl de tijd nemen voor deze leegte en het ervaren van alles in je lichaam, zoveel te zeggen en te brengen heeft. In contact met je binnenwereld, je innerlijk weten, om daarna pas weer met meer bewustzijn tot de volgende actie over te gaan.
Heerlijk zomeren. Met even niets en eindeloze tijd. Volop vrijuit lummelen en je daar goed bij voelen. Zorgen voor een gelukkig innerlijk kind door zomerrust.
Zomerse groet,
Joyce van Drunen